در ژاپن، هشتگ «چینی‌ها به ژاپن نیایند» در توییتر ترند شده است. در سنگاپور، ده‌ها هزار شهروند این کشور توماری را امضا کرده و از دولت خواسته‌اند ممنوعیتی بر ورود شهروندان چینی به این کشور اعمال کند.
در هنگ کنگ، سنگاپور و ویتنام، کسب و کارهای مختلف علامت‌هایی را آویزان کرده‌اند که می‌گویند مشتریان چینی جایی در این فروشگاه‌ها ندارند. در فرانسه، تیتر صفحه اصلی یکی از رومه‌ها به مردم «هشدار زردپوست» می‌داد. و در حومه تورنتو، والدین کانادایی خواستار این بودند که یک مدرسه محلی، دانش‌آموزی را که برای ۱۷ روز با خانواده‌اش به چین رفته بود به کلاس درس راه ندهد.
در ترکیه و ایران، ویدیوهایی در شبکه‌های اجتماعی دست‌به‌دست می‌شوند که گرچه صحت‌شان برای دیجیاتو قابل تایید نیست، اما برخورد فیزیکی با توریست‌های چینی در یکی از شهرهای ترکیه و اعتراض زبانی به چینی‌ها در یکی از شهرهای ایران را نشان می دهند.
شیوع سریع و گسترده ویروس کرونا تا امروز بالغ بر 14637 نفر را بیمار کرده -که اکثریت‌شان شهروندان ساکن چین هستند- و سبب شده موجی از ترس و وحشت، و در مواقع دیگر، موجی از عقاید ضد چینی در سراسر جهان به راه بیفتد.
درحالی که مقامات برای مقابله با این بحران دست و پا می‌زنند، سازمان بهداشت جهانی وضعیت فوری در سراسر کره خاکی اعلام کرده و دولت‌ها نیز پیشنهاد می‌کنند کسی به چین سفر نکند. تمام این مسائل سبب شکل‌گیری نوعی بیگانه‌هراسی نیز شده است. لازم نیست آنقدرها راه دور برویم، امثال همین نژادپرستی و بیگانه‌هراسی حتی در بخش کامنت‌های دیجیاتو هم به چشم می‌خورد، هرچند خوشبختانه نه به شکلی فراگیر:
در دورانی که ظهور چین به عنوان یک قدرت نظامی و اقتصادی، همسایه‌هایش در آسیا و همینطور رقبایش در غرب را نگران کرده، شیوع کروناویروس به کوته‌فکری راجع به مردم سرزمین اصلی چین دامن زده است.
کریستی گوولا، استادیار مطالعات آسیایی در دانشگاه هاوایی عقیده دارد که: «بخشی از بیگانه‌هراسی احتمالاً نشئت گرفته از تنش‌های گسترده‌تر ی و اقتصادی و همینطور نگرانی‌های رایج مرتبط به چین باشد».
برخی از واکنش‌ها به شیوع ویروس می‌تواند پاسخ منطقی مردم به خطر آلودگی به حساب آید: خطوط هوایی در حال کنسل کردن پروازهای خود به ووهان، جایی که شیوع کروناویروس از آن آغاز شد، و دیگر شهرهای چین هستند و برگزارکنندگان کنفرانس‌های مختلف هم از چینی‌ها می‌خواهند که در این رویدادها شرکت نکنند.
طی سه‌شنبه هفته گذشته، نخست‌وزیر ایتالیا گفت که کشورش تمام پروازها به چین و بالعکس را متوقف کرده است. کشورهایی مانند مای، فیلیپین، روسیه و ویتنام هم ارائه ویزا به مسافرانی که از ووهان (یا تمام نقاط چین) از راه می‌رسند را به حالت تعلیق درآورده‌اند.
رالف رکتو، یک قانون‌گذار فیلیپینی در سخنان اخیر خود گفت: «به نظرم زمانش رسیده که یک تابلوی موقتی «وارد نشوید» برای بازدیدکنندگان چینی در آستان در بگذاریم».
شهروندان بانکوک به صورت خاص از رفت و آمد به مراکز خریدی که میان توریست‌های چینی محبوبیت دارند پرهیز می‌کنند. یک دفتر جراحی پلاستیک در محله ثروتمندنشین گانگنام در سئول هم به کارمندان خود آموزش داده تنها آن دسته از مشتریان چینی را به دفتر راه دهند که بتوانند اثبات کنند برای بیش از ۱۴ روز در کره جنوبی بوده‌اند؛ یعنی معادل بازه حدودی نهفتگی ویروس.
در یک رستوران سوشی‌فروشی در محله‌ای که زمانی میزبان بازار ماهی Tsukiji توکیو بود، جایی که حدوداً ۹۰ درصد از مشتریان چینی هستند، یک پیشخدمت ۷۰ ساله به نام یائکو سوئناگا می‌گوید که درک می‌کند چرا برخی از فروشگاه‌ها ممکن است بازدیدکنندگان چینی را پس بزنند.
خانم سوئناگا می‌گوید: «فکر نمی‌کنم این ترس ناشی از نژادپرستی باشد. بلکه ناشی از این ترس حقیقی است که مردم از آلوده شدن به ویروسی که به مرگ منتهی میشود دارند». خانم سوئناگا در ادامه می‌گوید که رستورانش همچنان پذیرای تمام مشتریان خواهد بود، اما کارگران باید ماسک به صورت بزنند.
منبع:
درباره این سایت